1η Σεπτεμβρίου το Πανηγύρι στο χωριό μας
Η 1η Σεπτεμβρίου είναι η αρχή του εκκλησιαστικού Ημερολογίου και συμπίπτει με την αρχή της Ινδίκτου η οποία γιορτάζεται με ειδική
λειτουργία στα πατριαρχεία της ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας.
Το Εκκλησιαστικό Συναξάριο του Σεπτεμβρίου αναφέρει << 1η Σεπτεμβρίου , Αρχή Ινδίκτου , δηλαδή αρχή νέου έτους μνήμη του Συμεών του Στυλίτου
και η σύναξη της θεοτόκου των Μιασηνών. Την ίδια μέρα που έγινε το θαύμα από την Υπεραγία Θεοτόκο στη μονή των Μιασηνών,
τελείται η μνήμη γιατί η σεβάσμια και θαυματουργός εικόνα του Μοναστηριού των Μιασηνών , ριφθείσα στη λίμνη , την καλούμενην
Ζαγορού για τον φόβο των εικονομάχων , μετά από πολλούς χρόνους , πάλι από τη λίμνη δια θαυμασίου τρόπου εφάνη άσπιλος >>
Από ένα έγγραφο του αρχείου της ενοριάς μας Κ. Γαράντζας αναφέρεται : << Ο ναός της Παναγίας της Λυκίσιας επανομαζομένη
άγνωστον δια της οποίας κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, ήταν πολύ μικρός και ανακαινίστηκε το 1849 στο μέγεθος που και σήμερα σώζεται.
Σ' αυτό βρίσκεται ήδη το Νεκροταφείο του χωριού.>>
Μια άλλη λαική παράδοση αναφέρει ότι η ονομασία << Λυκίσια >> προήλθε από ένα γεγονός που συνέβη σε μία χριστιανική γυναίκα,
η οποία είχε πάει στην εκκλησία να προσκυνήσει μαζί με το μικρό παιδί της. Όταν η γυναίκα αυτή βγήκε από την εκκλησία και είχε προχωρήσει λίγα μέτρα ,
βλέπει να έρχεται κατά πάνω της ένας λύκος. Στη θέα αυτή και από την τρομάρα της , η γυναίκα φώναξε μ'όλη της τη δύναμη
<<Παναγιά μου σώσε μας >> και με άλλες φωνές ο λύκος φοβήθηκε , άλλαξε δρόμο και εξαφανίστηκε.
Η γυναίκα ξαναγύρισε στην εκκλησία και προσκύνησε πάλι και έλεγε σε όσους τη ρωτούσαν ότι << Η Παναγία εξαφάνισε το λύκο >>
και επικράτησε από τότε με την ονομασία <<Λυκίσια >>
Το κοινοτικό συμβούλιο και το συμβούλιο του κτηματικού συλλόγου Κ. Γαράντζας εκπροσωπούνταν όλων των Γαραντζαίων κατόρθωσαν το 1910 να πετύχουν με νόμο την καθιέρωση επταήμερον εμποροζωοπανήγυρης απο 1ης έως 7ης Σεπτεμβρίου καθε έτους.
Έγιναν πολλά έργα διαπλάτυνσης του δρόμου προς το Διαβολίτσι για την εύκολη μεταφορά εμπορευμάτων.
Ενημερώθηκαν όλα τα γύρω χωριά με προσκλήσεις και γνωστοποιήσεις. Για τα ζώα είχε παραχωρηθεί ολόκληρο το ελαιοπερίβολο της εκκλησίας
που είναι στο κάτω μέρος της πλατείας. Η επιτροπή δεν παρέλειψε να συστήσει στους κατοίκους τον καθαρισμό των δρόμων , σπιτιών και αυλών.
Την ημέρα της πανήγυρης όλα είχαν αλλάξει στο χωριό που φαινόταν σαν μία μεγάλη πολιτεία.
Ο χορός άρχιζε μετά τις 3μ.μ και γινόταν στον ανατολικό μέρος της πλατείας . Τα μουσικά όργανα ήταν κλαρίνο , βιολί , λαούτο και σαντούρι και οι παίχτες ήταν από την περιφέρεια μας. Στο χορό υπήρχε τάξη και ευπρέπεια στη σειρά. Όποιος ήθελε να χορέψει με την παρέα του ,
έμπαινε στο χορό και έλεγε στους οργανοπαίχτες το τραγούδι που ήθελε και κατ' ευχαρίστηση έριχνε χρήματα.
Εκτός από τον χορό της πλατείας γινόταν και άλλοι χοροί σε μαγαζιά με ομάδα οργανοπαιχτών.
Πολλές φορές στο τέλος έσμιγαν όλες οι παρέες των μουσικών σ' ένα μαγαζί και το γλέντι συνεχιζόταν μέχρι τις πρωινές ώρες.
Δεν υπάρχει Γαραντζαίος οπουδήποτε κι αν βρίσκεται που να μη θυμηθεί το χωριό τη μέρα αυτή και να μη σκιρτήσει η καρδιά του
μπροστά στη μνήμη γονέων , παππούδων που δημιουργήσαν με αγάπη και σεβασμό τη μεγάλη μας αυτή γιορτή της πανήγυρης την οποία πρέπει και εμείς
να συνεχίζουμε.